قبل از عملیات مسلم بن عقیل کنار بی سیم دیدمش.شب

 قرار بود عملیات بشود و او ساعت ها نخوابیده بود.

هی با فرمانده های تحت امرش حرف می زد.فرمان عملیات را که صادر کرد

از زور خستگی نشست پای بی سیم بعد باز داخل تانک،ایستاد و با بی سیم و با کد رمز حرف زد.

تا خود صبح.این بار افتاد روی آهن صندلی توری تانک و نشسته صحبت کرد.

تا پیش از ظهر همان طور عملیات را هدایت کرد.

نزدیک ظهر دیگر بدنش خشک شده بود،داشت تلو تلو می خورد.

هر آن ممکن بود بیفتد روی نیمکت.حتی نمی توانست سرپا بایستد.

مجبور شد دراز بکشد و حرف بزند تا اینکه با همان دهان باز،چشم هایش بسته شد و بسته ماند.

مثل وقت هایی که از جیپ یا موتوری که سوارش بود، می افتاد و راننده اش و خودش متوجه افتادنش نمی شدند.

خدمت از ماست